Ellende komt nooit alleen: vrouw verliest na een slippertje met een vriend van haar man eerst de hak van haar schoen, daarna haar tas en wordt meteen daarop bruut verkracht door drie politieagenten. Dat noopt tot een tegenreaktie, die in haar geval atypisch is: als eerste sloopt ze vakkundig de hypocrisie van haar huwelijk en haar vriendenkring, en vervolgens zoekt ze een van haar verkrachters op om te ontdekken of er zoiets bestaat als echte liefde, en de vraag of je die kan vinden als je doelbewust het lot opzoekt en de gevolgen daarvan lijdzaam ondergaat. Meestal leiden dit soort slachtofferrollen tot larmoyante idiotie, hier niet.

Briljant onderkoeld geacteerd, met een paar memorabele scenes: eerdergenoemde 'feest'-toespraak (denk aan Festen), de aangifte op het politiebureau, en een bloedstollende orale bevrediging in een ranzige lift.

Geen film voor shiny happy people.