Noem me bevooroordeeld, maar ik ben in het algemeen niet zo'n fan van Tiger Awards-competitiefilms: te politiek correct, verantwoord en vaak gewoon niet goed genoeg. Tokyo Playboy Club en Four Suns (over die tweede later meer) stellen echter niet teleur. Tokyo Playboy Club is een Japanse lowbudgetfilm zoals we die wel vaker hebben gezien: opportunistische losers, stuntelende gangsters, een dosis zwarte humor en een scheut grafisch geweld. In een verlopen nachtclub ontmoeten we de kruiperige eigenaar, zijn slonzige rechterhand en drie giechelige dansmariekes die vermoedelijk zo uit de schoolklas zijn geplukt. De gebeurtenissen gaan een tandje sneller wanneer een oude vriend van de eigenaar opduikt, die het binnen de kortste keren aan de stok heeft met de lokale gangsters, type Peppi en Kokki. Het scenario is op een prettige manier onvoorspelbaar, met personages en verhaallijnen die halverwege opduiken of verdwijnen, maar alles valt op het einde netjes op zijn plaats. Meest memorabele scène: het ongelukje met de elektrische tepelklemmen op de hotelkamer. Dat de som der delen uiteindelijk minder memorabel uitvalt dondert niet: voor wie van gezellige Japanse gekkigheid houdt, zijn dit twee welbestede uurtjes.