Van een gevangeniseiland wil je alleen maar weg; meestal is het de eeuwige rebel die de ontwikkelingen naar een uitbarsting leidt, maar deze Noorse productie over een jeugdgevangenis in 1915 houdt de uit Amerikaanse voorbeelden bekende plotontwikkeling op een afstand, al scheelt het qua heroiek soms niet veel (vandaar dat de film naast de kneiter-waardering van vijf sterren grijpt). Bittere kou, een hypocriete directeur, de zelfmoord van een van de jongens en 'onuitsprekelijke handelingen in de wasruimte' leiden heel, heel langzaam tot een uitbraak. Over een hardvochtig regime gesproken: de jongens zijn -soms voor kleine vergrijpen- voor onbepaalde tijd gestraft, iets wat op huiveringwekkende wijze getoond wordt met de stalknecht die er als jochie belandde, maar inmiddels van middelbare leeftijd is.

Terzijde: anders dan in Essential Killing zien we hier wél een van de helden met een blijvend beschadigd been door de sneeuw strompelen. Zo hoort het!