Is het u wel eens opgevallen hoe striptekenaars (maar ook schilders en illustratoren) in films net altijd bezig zijn dat ene lijntje wat extra aan te zetten of die ene schaduw nog even wat zwarter te maken? Ook de mangatekenaar in deze afstudeerfilm zien we nooit tijdens het uitoefenen van zijn vak, in tegenstelling tot de boksers op wie de tekenaar zijn strips baseert. Waarmee meteen is aangetoond hoe moeilijk het toch is voor acteurs om het verfijnde vak van stripauteur na te bootsen. Waarom is er nooit iemand op het idee gekomen om een vakman als stand-in te gebruiken, zoals bijvoorbeeld bij filmpianisten wél gebeurt? En vakbroeders en -zusters, wíé van jullie kleurt eigenlijk zijn originele lijntekeningen in met viltstift, omdat zo'n pagina er dan zo goed uit ziet in de film? Nee, met dát soort striptekenaars loopt het natuurlijk niet goed af. En die boksers zijn van Japanse makelij, dus die rossen elkaar buiten de ring gewoon verder in elkaar. Yellow Kid is een sympathieke poging tot hardboiled underground, maar eigenlijk nog niet rijp voor een filmfestival als dit.