"De strategia della tensione is geen spel, het is een strategie om te overleven"

Al vroeg in de film laat regisseur Sorrentino dit zijn Guilio Andreotti zeggen, in een swingend gestyleerde en gedetailleerde biopic over het leven van deze Italiaanse politieke mastodont die 60 jaar politiek, 25 ministerschappen, 8 premierschappen en 3 vrijspraken achter de rug heeft. Het enige wat niet zelf swingt is de stijve Andreotti zelf, op het eerste gezicht licht karikaturaal neergezet. Als meester van het politieke spel tussen kerk, staat en mafia is hij de overlever, zelfs als begin jaren negentig de operatie Schone Handen uitbreekt.

"Aanslagen en complotten zijn het werk van Andreotti en Craxi."
Graffiti in de film

In de film wordt de moraliteit van Andreotti afgezet tegen de brieven die de door de Rode brigades gegijzelde politiek leider Aldo Moro schreef, voordat hij vermoord werd. In deze brieven heeft hij stevige kritiek op Andreotti. (Sommige alternatieve geschiedschrijvers suggeren overigens iets anders: Gladio). Deze kritiek wordt in de film door Andreotti op veelzeggende manier herinnerd:

"Moro en al die anderen moesten zonodig geloven in de waarheid. En nu zijn ze allemaal dood"

(Na het zien van deze film komen associaties met Balkenende onwillekeurig naarboven.)