Gezellig met lijken slepen in 19e eeuws Engeland is het thema van deze horrorpastiche. Onderwerp en uitvoering laten zien dat men kolossaal veel lol had bij het maken van de film, iets wat niet helemaal bij de kijker overkomt; de oudbakken colloquialisms ('shite', 'aye', 'guvnor') gaan op den duur vervelen. De vaart maakt echter het nodige goed.

Deze ode aan de horrorfilms van Hammer en Amicus is een plezier voor de kenners, maar aan de reacties in de zaal te horen, niet alleen voor hen. De toon wordt gezet met de sfeervolle, klassieke openingscredits; de voortekenen zijn gunstig en het moet wel gek lopen als deze film zijn belofte niet nakomt. Kijk! Daar duikt de naam van Angus Scrimm op, die naam (nou ja, naam) maakte als The Tall Man in de Phantasm-films van Don Coscarelli (die overigens een vierde deel op stapel heeft staan, maar dat terzijde). Ron ‘Hellboy’ Perlman, ook nooit verkeerd. En hoewel de aanwezigheid van regisseur/acteur Larry Fessenden even het ergste doet vermoeden (kan iemand zich The Last Winter op het IFFR nog voor de geest halen? Brrr!), is hij alleen vóór de camera aanwezig als grafrover Willie Grimes, en dan is hij stukken beter te genieten. Willie heeft een hulpje, Arthur, en in hem herkennen we Lost-acteur Dominic Monaghan.

Willie en Arthur zijn in hun eigen woorden ‘happy-go-lucky’ grafschenners, héél anders dan die gevreesde Murphy’s, waar ze nogal wat problemen mee hebben. En de doden, die zijn ook een beetje onrustig. Zo weet zelfs een kind dat je een lijk dat búíten een kerkhof ligt begraven, met knoflook om de nek en een staak door het hart, beter kunt laten liggen. Zoniet onze helden. De scènes die volgen op het opgraven van dát lijk zullen, net zoals het ‘bevroren lijk, nog lang heugen. En ooit een bange, walgende zombie gezien? Dít is uw kans!

I Sell The Dead, losjes gebaseerd op het korte verhaal The Bodysnatchers van R.L. Stevenson en de de legende van Burke en Hare, is met zichtbaar plezier en een (onzichtbaar) laag budget gemaakt door SFX-specialist McQuaid. Sfeervol, humoristisch en met een fraaie stripestethiek; een aanrader.