In het plaatsje La Perrera (de hondenkennel), valt geen ene reet te doen, en dat doet hoofdpersoon David dan ook met verve. Tot wanhoop van zijn vader, die hem dan ook dwingt om er zijn eigen huis te bouwen, en zijn studie weer op te pakken. Terwijl hij liever met zijn vrienden wat met verruimende middelen kloot of over het gebrek aan vrouwen ouwehoert.
De lamlendigheid ontsnapt op een gegeven moment uit het verhaal en gaat in de film zitten. Da's jammer, films uit Uruguay hebben de laatste jaren een kleine naam gemaakt met het fris uitbuiten van lamlendigheid. Geen meesterwerk, wel aardig.