Niets toe te voegen, lees de andere recensies over deze film. Vier sterren.

Stilistisch gezien misschien wel de origineelste film van dit festival: een outsiderfilm over outsiders. De held heet Pero, een professioneel redenaar bij begrafenissen op het Sloveense platteland. Zijn buurman en beste vriend rijdt hem in diens minicoopertje van graf naar graf. Met de liefde gaat het allemaal niet zo tof. Pero is verliefd op Renata, maar die wil alleen SM -iets waar Pero niets mee heeft. Zijn vader, Dedo, doet de ene onhandige zelfmoordpoging na de andere sinds hij zijn vrouw heeft verloren. Pero's vrienden en familieleden hebben zo hun koddige eigenaardigheden. Hilarisch is de scène waarin Pero de Sloveense vlag uit wil hangen en uit het raam dondert. Maar ongeveer halverwege ondergaat Gravehopping een belangrijke verandering, namelijk van bitterzoete tragikomedie naar diepmenselijk drama, met een slotscène die nog lang op het netvlies zal blijven hangen. Dat Pero in zijn intelligente speeches ook Mark 'Chopper' Reid citeert, is een belangrijke vooruitwijzing. Meer mag niet 'gespoild' worden. Zien!

Je wordt geboren, je gaat een keer dood, en ergens daar tussenin moet je er wat van zien te maken. Zo ook de Sloveense begrafenisredenaar Pero en zijn kleurrijke familie. Pero zelf, die in zijn redes o.a. Mark ‘Chopper’ Reid aanhaalt (!), heeft een onmogelijke liefde voor de veel te jonge Renata. Zijn ene zus is getrouwd met een hork van een vent die nooit thuis is en zijn andere zus is niet helemaal van deze wereld. In Slovenië mag het aantal zelfmoorden dan hoger liggen dan het Europese gemiddelde, Pero’s depressieve vader slaagt er keer op keer maar niet in zijn leven op succesvolle wijze te beëindigen. Ondanks dat zal er in het kleine Sloveense dorpje meer dan genoeg werk voor Pero blijken te zijn.
Cvitkovic zet humoristisch in met enkele absurde maar geloofwaardige situaties, om vervolgens zijn publiek een paar rake klappen met een moker uit te delen, en zo toe te werken naar een film die je nog lang nadat de laatste eindtitel over het scherm is gerold met je meedraagt. Een bonafide viersterrenfilm, die zijn vijfde ster verdient in de eindsprint met de aangrijpende en ontroerende, prachtig gefilmde laatste scène. Deze doorgaans bikkelharde recensent moest een traantje laten, en dat kwam niet door de Fisherman’s Friend die hij innam.

Kotsfactor: 0
Nog drie dagen te gaan, en die ene beslissende kotsscène is nog niet voorbij gekomen.

Nog te zien: vr 3-2 13.30 Pathé 2 • za 4-2 22.00 Luxor