De hoofdpersoon, presentator van een Frans boekenprogramma, onvangt video-opnames van zijn huis, waar hij met zijn lieftallige gezin woont. De opnames worden verpakt in kindertekeningen met een hoop bloed. De opmaat voor erg veel angst. Mensen die Lost Highway hebben gezien kennen het uitgangspunt. Deze keer blijft de paranoia onderhuids en wordt de spanning er tot het eind in gehouden, tot op het saaie af. Wat blijft er verborgen? Regisseur Michael Haneke heeft een naam op te houden na eerdere werken als Funny Games, en ook in deze film wordt iemand geslacht als een varken. Haneke heeft met deze film op het filmfestival in Cannes prijzen gewonnen, o.a. voor beste regie.

Te zien: di 31-1 19:30 Pathé 7 • wo 1-2 19:00 Pathé 1 • vr 3-2 19:00 Pathé 5

Nog maar een paar nachtjes slapen, en dan begint het 35e International Film Festival Rotterdam (maar je mag ook gewoon 'Rotterdams filmfestival' zeggen). Dat betekent als vanouds dat Zone 5300 zich 10 dagen lang in het filmgewoel onderdompelt en daarvan elke dag verslag doen op deze site, in tekst én beeld.
Marcel Ruijters, Sandra de Haan, Zutman en Tonio van Vugt zullen hun recensies, tips, adviezen, blijde bevindingen en ergernissen met u delen. Net zoals vorig jaar in de weblogvorm met mogelijkheid tot reageren, dus we verwachten van u dat u het publiekelijk hartgrondig met ons eens of oneens zult gaan zijn op deze site.

Wat zijn onze tips voor het festival?
Ten eerste is daar het White Light-onderdeel, dat de tweeëenheid drugs/cinema in het zonnetje zet. Van de films die in dat programma vertoond gaan worden kunnen we in elk geval de 'Pusher'-trilogie van de Deense regisseur Nicolas Winding Refn aanbevelen: een intens hard, maar even vaak hilarisch en dramatisch portret van de drugsmaffia in Kopenhagen, waarbij niemand gespaard wordt (ook het publiek niet). 'Reefer Madness' is -en we citeren het IFFR- 'een aanstekelijke musical die de buitengewoon paranoïde opzet van de gelijknamige Amerikaanse anti-drugsfilm uit 1936 parodieert'. We zagen de film nog niet, maar zijn zéér benieuwd (de film krijgt op de IMDb een 7.1, dus hoe beroerd kan het zijn?). Wat we wél zagen: 'Stoned' van Stephen Woolley, met een niet geheel overtuigende Leo Gregory als de in 1969 dood in zijn zwembad gevonden (kersverse ex-)Rolling Stone Brian Jones. De film neemt de stelling in dat het geen drugsongeluk was maar moord... In elk geval krijgt u een leuk beeld van de swinging sixties, en let u vooral even op acteur Luke de Woolfson als de ultieme Mick Jagger-parodie.
Speciale aanbeveling krijgt filmverzamelaar Jack Stevenson, die op zondag 29 januari en maandag 30 januari in een speciaal programma zijn verzameling bizarre Amerikaanse drugsfilms vertoont en die zelf van commentaar voorziet.
Wat de Zone 5300-lezer ook niet mag missen in dit programma, zo lieten wij ons door het IFFR vertelllen, is 'Japanese Animation Trips', een verzameling korte films geselecteerd door de Japanse filmkenner Ken Okubo uit het beste dat de Japanse avant-garde animatie te bieden heeft. 'Krassende dromen en vloeiende nachtmerries. Trips als spetterend vuurwerk door het onderbewustzijn', aldus het IFFR.

Ook dit jaar is de onvermijdelijke Miike Takashi-film voor het festival geselecteerd, maar ditmaal kunt u wél uw kinderen meenemen: 'The Great Yokai War' is zijn eerste familiefilm, dus géén psychopatische moordenaars, bloedfonteinen of seksuele perversiteiten. Wél een fantastiewereld vol bizarre wezens uit Japanse sagen en legenden, waarin de 10-jarige Tadashi verzeild raakt. De still uit de film belooft in elk geval een groots visueel spektakel. Zoals we eigenlijk van Takashi op zijn best gewend zijn, dus.

We blijven nog even in het verre oosten: 'The Lady Avenger' (1981) van Yang Chia-Yun is een zogenaamde 'Taiwan Black Movie', een sociaal-realistische misdaadfilm uit de jaren '80 (al mag u dat 'sociaal-realistisch' lezen als 'seks en geweld'). Het genre werd vooral berucht door de sensationele exponenten met vrouwelijke wreeksters in de hoofdrol, waarvan 'The Lady Avenger' een hoogtepunt schijnt te zijn; een 'Kill Bill' avant la lettre dus.

'Interkosmos' van de Amerikaan Jim Finn is net als voornoemd 'Reefer Madness' een musical, wederom met een twist. Het onderwerp is een geheim Oostduits ruimtevaartproject uit de jaren '70, waarin gepoogd werd om Oostduitse ruimtevaarders en hun bondgenoten socialistische kolonies op de manen van Jupiter en Saturnus te laten vestigen. Weird? Dat vond kortefilmmaker Finn ook, en hij maakte van zijn eerste lange film een -op papier- aangenaam allegaartje: complottheoriën, Guinese biggetjes en uitgebreide miniatuursets, hip gechoreografeerde musicalnummers en retro-70's muziek, en bijna abstracte scènes waarin de eindeloosheid en banaliteit van Duitstalig ruimtereizen aan de orde komt.

Dat dit maar het topje is van een voor velen onoverzichtelijk grote ijsberg, moge duidelijk zijn. Daarom zullen we u de komende tijd op deze plaats op de hoogte houden van de films die u moet zien. En bedenk: van veel van de 'uitverkochte' films zijn een uur voor de voorstelling nog vrijgekomen kaartjes te verkrijgen; enige vasthoudendheid loont soms best de moeite.
We wensen u veel plezier!

Met dank aan Gert-Jan Bleeker en Bert-Jan Zoet