Giuliani, ex-burgemeester van New York dus. De man heeft zich nogal laten kennen als een fascist. De film vermeldt een aantal van 20 rechtzaken, waarin Giuliani zich tegen artikel 1 van de Amerikaanse grondwet keerde (vrijheid van meningsuiting). Opmerkelijke onthulling: zijn papa en oom zaten diep in de maffia, maar deze feiten zijn nergens in de archieven van de FBI terug te vinden.

Grolsch sponsort het festival al jaren niet meer. In de schouwburg heeft Beck's haar complete productlijn uitgestald: longneck koelkasten en prominente tapkraantjes met ranke glazen. Bij de bar blijkt er ook een witte pomp te zijn met tijgerbier, dat uitgeschonken wordt in naamloze vaasjes. Zo kan de bezoeker ontsnappen aan een trendy imago. Prima bier, zo blijkt.
Niet verwonderlijk, nader onderzoek leert dat hier sprake is van een handige marketingtruc. Tijgerbier komt ook uit Bremen en is bovendien gelijk geprijsd.

Deze 'anarchistische [..] energieke [..] excentrieke [..] merkwaardige [..] idiote' poging tot absurdisme is random gemixte tinnef. De programmeur weet ook niet meer waarom deze film naar Rotterdam werd gehaald en spreekt van een potentiële cultfavoriet.
Absurd dat deze bagger door de selectie komt.

Neef en nicht lossen een half kruiswoordraadsel op in een scène van 10 minuten, goed voor 2 minpunten, want je kunt ook overdrijven. De rest van de film bestaat uit al even trage maar wel wonderschone observaties van de bowlingballenjongen in een eikenhouten bowlingpaleis.

De Japanse neiging tot kopiëren leidt hier tot een soort van 'Magnolia' meets 'Tom & Jerry'. Qua aankleding tot in de puntjes modieus verzorgd, maar plot-technisch achtergebleven en met idiote dialogen. Bij zulk een irritatie kan ondergetekende principiële kritiek gaan leveren, maar ook kan hij proberen om de problemen op z'n aziatisch weg te lachen. Het laatste.

Heeft film een gunstige uitwerking op het menselijk lichaam en de menselijke geest? Zou film ons kunnen genezen van diverse kwalen? Vandaag in de fortuinlijke omstandigheid om in zieke toestand naar vijf festivalfilms te kijken.

Vooraf: hoofdpijn en hoest die doorechoot in de bijholtes, temperatuur 37.5 en een rugpijn die mobiliteit beperkt.

Na 5 films: nare hoest, temperatuur 37,5 en een rugpijn die mobiliteit beperkt.

Conclusie: De gunstige werking van film is voornamelijk ingebeeld. Holistische helers zullen ons voorlopig niet verplicht naar films laten kijken. Opgelucht ademhalen en verder wegzakken in de bioscoopstoel voor de meest onzinnige bezigheid van het jaar: tientallen films achter elkaar kijken.

De korte beschrijvingen in de filmbijlage beloofden nogal wat hoeren en betaalde seks. Tijd voor harde feiten.

Hotel: 0; The Neighbor in No. 13: 0, wel buitenmatig veel gezweet met andere oorzaken; Nobody Knows: 1 maal suggestie betaalde seks; Pusher: 3 in bijrol; Wild Side: 2 + 1 gelegenheidshoer in hoofdrol en nogal wat hoeren als figurant.

Totaal 5 films:
6 in hoofd- of bijrol
5 figuranten
1 suggestie betaalde seks

Gemiddeld 2 hoeren per film