De eerste keer dat ik Luc Bessons Angel-A zag was op het filmfestival van Espoo in Finland in augustus vorig jaar, met Finse ondertitels en een mottige geluidsband. Mijn filmmaatje van die avond actrice Franziska Weisz en ik probeerden er het beste van te maken met het weinige Frans dat we konden verstaan en het uiterst beperkte Finse vocabulaire dat we in drie dagen hadden opgedaan. We konden weliswaar het verhaal in grote lijnen zonder al te veel moeite volgen, maar enkele lachsalvo’s in de zaal vol Finnen verraadden de nuances die aan ons voorbij gingen.
Tijd voor een herkansing dus. Al was het maar vanwege hoofdrolspeelster en Deens supermodel Rie Rasmussen, wier benen ergens bij het plafond lijken te eindigen. Al komt dat natuurlijk ook omdat Besson haar gekoppeld heeft aan de drie turven hoge komiek Jamel Debbouze, die we hier vooral kennen als groentewinkelhulpje Lucien uit Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain. Zijn rol als kleine crimineel André in Angel-A lijkt een verlengstuk van die rol: wederom een slachtoffer van uitbuiting door de mensen om hem heen, en weer verschijnt er een betoverend mooie dame om hem uit die slachtofferrol te verlossen - al laat Angela André inzien dat hij die slachtofferrol vooral aan zichzelf te danken heeft. De spellingswijze van de filmtitel geeft al aan dat Angela niet van deze wereld is, en Rasmussen is perfect gecast in die rol. De love interest die ontstaat tussen André en Angela is net zo geloofwaardig als democratie binnen de PVV, maar voor de duur van de film gaan we er graag in mee, en in de slotscène weet vooral Rasmussen de liefdesgeschiedenis een grote dosis overtuiging te geven.
Besson (The Fifth Element, Leon) schoot zijn film in zwart-wit tegen de achtergrond van Parijs en beperkte zich in de effecten tot het noodzakelijke. Een sympathieke kleine film, die je echter alleen twee keer hoeft te zien als je hem de eerste keer met Finse ondertitels zag. En oh ja, vanwege Rie dus.
Eigenlijk iets minder dan vier sterren, maar aan halve sterren doen we hier niet.