Laatkomers hoeven niet bang te zijn: aan het voorfilmpje ‘Delirium And The Dollman’ wordt niks gemist: de matige beeldkwaliteit en overspannen muziek maken van deze Alice-variatie een poor man’s versie van ‘Mirrormask’.
Over dus naar hoofdschotel ‘Puzzlehead’, waarin de titelfiguur in opstand komt tegen zijn schepper, U hoeft geen Franken... eh, Einstein te zijn om te achterhalen waar regisseur/scriptschijver James Bai zijn inspiratie vandaan haalde. Het monster in kwestie is hier een robot, geschapen naar het evenbeeld van zijn maker en volgepropt met diens herinneringen. Daar moet je natuurlijk heel voorzichtig mee zijn, zeker als je schepping het aanlegt met de vrouw waar je al jaren van droomt zonder iets klaar te spelen. Qua thematiek doet ‘Puzzlehead’ sterk denken aan Kiyoshi Kurosawa’s ‘Doppelganger’ uit 2003, waarin ook de scheidslijn tussen goed en kwaad, beide vertegenwoordigd in origineel en kloon, steeds dunner wordt. Maar die overeenkomst is toeval, want James Bai heeft zeven jaar over de postproductie van ‘Puzzlehead’ gedaan. De film lijdt hier en daar trouwens aan dezelfde kwaal als zijn maker: hij is een beetje langzaam.