...bij The Rocky Horror Picture Show op vrijdagavond, alwaar u verkleed diende mee te zingen en met rijst te gooien. Het viertal op de foto behoort overigens tot het team van de Meezing Rocky Horror Picture Show en niet tot het publiek, dat zich er in veel gevallen wat al te makkelijk vanaf maakte met een mal hoedje.
De rijst (ongekookt) bleef liggen tot zondagochtend om samen met de debris van de Night of Terror te worden opgeruimd...

Traditiegetrouw wordt er elk jaar op de gevel van Filmmuseum Cinerama een verwijzing gemaakt naar de Night of Terror. Ziet u hem ook?

Storm begint stormachtig; een Matrix-achtige wervelwind van actie. Alle clichés uit de Amerikaanse actiefilm wapperen over het scherm. Plaats van handeling is Stockholm, maar het lijkt de metropool uit Blade Runner wel! Het is, zo blijkt pas op bijna de helft van de rit, het onderbewuste van de dertigjarige slacker Donny Davidsson, die zich tot dan toe heeft gelaafd aan alcohol en low brow amusement. Lova, de Lara Croft-achtige heldin die door vage types wordt achtervolgd, staat voor Donny's geweten, of voor Jungianen: zijn Anima. Donny heeft als jongen nogal wat rottigheid uitgehaald, die hij het liefst had willen vergeten. Zweden is een land met een indrukwekkend leger psychoanalisten, dus uiteindelijk gaat de onderste steen wel boven. Storm is een originele film, zeer goed gemaakt met indrukwekkende beelden. De pastiches op Amerikaanse actiefilms zijn echter met zóveel overmacht gemaakt dat dit op het irritante af is. Ja ja, we weten onderhand wel dat je kunt filmen, denk je na wéér zo'n opgezwollen knokscène. Dat kan niet bedoeling zijn van dit in principe zeer intelligente scenario.

Twee prima grote-stappen-snel-thuis-pulpverhalen. Jenifer is gebaseerd op een van de engste strips die ik ooit las, het gelijknamige korte verhaal van Bruce Jones en Berni Wrightson. Politieman redt een weesmeisje van een wrede dood. Jenifer is stom, heeft een gruwelijk misvormd gezicht, ze verslindt katten en buurtkinderen, maar... ze heeft ook een geil lijf waarvan oom agent in een mum van tijd in de ban raakt. Het zal zijn onvermijdelijke ondergang betekenen. Dreams in the Witch-House, een oorspronkelijke Lovecraft-verhaal, is naar onze tijd vertaald door verwijzingen naar de Snaartheorie en de parallelle universums van prof. Lisa Randall, waarin de held, een wiskundestudent, gespecialiseerd is. Regisseur Stuart Gordon weet wel raad met Lovecraft en ook hier is het raak. De student wordt ingepalmd door een nare heks, die tussen de kieren van enkele dimensies kruipt om samen met een rat met een mensengezicht (originele gimmick!) onze student probeert te bewegen tot het offeren van de baby van de buurvrouw. Ook opmerkelijk: de redding van het arme wurm komt te laat.