Stelling: ‘een film is in beginsel slecht, tot het tegendeel bewezen is’. Deze keer: Een slasher! Kon u niet iets originelers bedenken, meneer Etheredge-Ouzts? Oh, u hééft iets originelers bedacht! Een gay-slasher! E-nig-jes!

De toets: Een gay-slasher is natuurlijk een leuke nouveauté en dat is mooi meegenomen, maar ook op andere fronten levert ‘Hellbent’ wat er beloofd wordt: het is een old school-slasher waarin netjes wordt voldaan aan de verwachtingen van een verwend festivalpubliek. Waar de film zich in positieve zin onderscheidt van veel genregenoten is het feit dat je als kijker binnen no-time gehecht raakt aan dat bonte gezelschap nichten dat hun ondergang tegemoet gaat, en dat je eigenlijk stiekem hoopt dat ze het allemaal zullen redden. Het zal ook een van de redenen zjin dat regisseur Etheredge-Ouzts nergens is beschuldigd van homohaat; omdat dat het eigenlijk niet uitmaakt of het hetero’s, homo’s of gillende blonde bimbo’s met big kazunga’s zijn die op bloederige wijze over de kling worden gejaagd door een gemaskerde, immer zwijgende vreemdeling met duistere motieven. Het zijn tenslotte allemaal mensen zoals u en ik. Zoals de verlegen en onzekere homo, die, vlak voordat hij letterlijk zijn hoofd zal verliezen door tussenkomst van een zeis, nog even een vreugdesprongetje maakt omdat hij zojuist het telefoonnummer van zijn favoriete hunk heeft gekregen.

De film zou van mij vijf sterren hebben gekregen, maar er gaat er eentje af vanwege het overmatig gebruikte cliché in de epiloog, die ik hier uiteraard niet zal verklappen. Desalniettemin: een verfrissend hoogtepunt op het festival!

En u kunt hem nog zien op dinsdag 14-06 om 18:00 uur in Filmmuseum Cinerama 3