George Romero gebruikt zijn zombies als metafoor voor een aantal maatschappelijke misstanden, maar bij deze lugubere festivalkneiter wordt het morele ontbindingsproces van een heel land (de USSR) fysiek voelbaar. De vergelijking met The Texas Chainsaw Massacre is al gemaakt en dat is minder vergezocht dan het -aanvankelijk- lijkt. De film begint kalmpjes en volgt enkele verhaallijntjes van oudere en jongere sovjetburgers in een roestige, verveloze omgeving. Het is 1984, het jaar waarvan de vermoorde dissident Andrei Amalrik zich ooit hardop afvroeg of de USSR het wel zou halen. Breznjev is dood en zijn opvolgers zullen het ook niet lang volhouden. De oorlog in Afghanistan eist zijn tol: 'Cargo 200' is de codenaam voor de doodskisten van de aldaar gesneuvelde militairen. De ouderen zien zichzelf als onderdelen van het systeem vastlopen of geheel overbodig worden. De jongeren willen zich amuseren en doen dat naar goed voorbeeld met veel (zelfgestookte) wodka. Een distilleerderij langs de weg Leningrad-Leninsk wordt het toneel van steeds surrealistischere wreedheden, waarvan de symboliek niet te missen is. Van de maker van Brat en Of Freaks and Men.