Boycot

Mooi. Die film heb ik gemist. Even kijken in het schema. Ik kan hem ook niet meer gaan zien op dit festival. Gelukkig. Zou-ie nog uitkomen? Ik hoop van niet. Zoals u begrijpt heb ik die film expres niet gezien. En niet omdat ik te laf ben en de confrontatie niet aankan. Ik kan best om mezelf lachen. U snapt het misschien al: de film die ik boycot is 'Cinemania'.

'Cinemania' is een film over extreme filmfanaten voor wie het leven bestaat uit film kijken. Een van de redenen dat ik de film niet wil zien is dat ik er al teveel over gehoord heb. Eigenlijk is de film al in geuren en kleuren naverteld door kenissen of door onbekenden die de film luidruchtig bespraken waar ik toevallig bij stond. Maar dat is niet de reden dat ik 'Cinemania' boycot.

"Wie is er nou zo gek om vijf films op een dag te kijken," zegt een voor mij onbekende hologige filmfestivalbezoeker die er vandaag zeker ook al een aantal achter de kiezen heeft. "Die mensen in 'Cinemania' zijn echt gek. Een duidelijk geval van 'get a life', zou ik zeggen."

Heu? We zitten hier toch op in *piep* filmfestival met *piep* cinefielen! Die film gaat over ons!!! Wij zijn de gelovigen die hier dagenlang elk jaar in volkomen aanbidding het goddelijke schouwspel van bewegend licht op doek komen bekijken. De moslims trekken naar een zwarte doos in Mekka. Joden naar een muur waarvan de voegen niet helemaal in orde zijn. Cinefielen trekken naar donkere zaaltjes en staren naar bewegend licht. Juist op deze heilige plek voor cinefielen zou begrip moeten zijn voor degenen die hun leven aan het geloof hebben gewijd. Ik boycot de film, omdat hij dit begrip of eventuele zelfspot blijkbaar niet oproept.

Natuurlijk is zo'n filmfestival absurd, dat snapt een kind. Als ik van de ene bioscoop naar de andere haast om de volgende film vooral niet te missen, lacht een stemmetje in mijn achterhoofd me uit. Dat stemmetje buldert als ik na de zoveelste nacht van minder dan 5 uur slaap, tijdens een middelmatige film zit te knikkebollen en toch blijf vechten tegen de slaap. Waarvoor doe ik het eigenlijk?

Maar het hele leven is absurd en de regels zijn willekeurig en arbitrair. Wie zegt dat een baan, een huis en een partner een betere levensinvulling is dan de hele dag films kijken? Elke film is immers een gecondenseerd gedeelte van de realiteit, maar dan spannender en beter. Wie maakt er bezwaar tegen verbeteringen?

Door cinema kunt u levens leven waar u geen tijd en ruimte voor heeft in uw bestaan. In zekere zin wint u met elke film een extra leven. Laat die extreme cinefielen duizenden extra levens leven als zij dat willen! Zij hebben groot gelijk. Waarom zou je genoegen nemen met je eigen beperkte realiteit? Leve de duizenden levens!