Democratie

Bij het station wapperen de vlaggen van het filmfestival al een week. Posters hebben zich als een virus door de stad verspreid. De stad vult zich met buitenlandse mensen, die niet allochtoon zijn, maar festivalbezoeker. Langzamerhand hollen er telkens meer tijgers door de stad. Op badges, t-shirts, jassen, tasjes en pilaren. Het filmfestival staat op het punt om los te barsten.

De meeste films zijn al gereserveerd. Voor zover het mogelijk is mijn keurige roostertje ook gemaakt. Er is al gehamsterd: flesjes drinken, fruit en diverse makkelijk naar binnen te werken versnaperingen. Er zijn zelfs videobanden gekocht voor de films die tijdens het filmfestival op televisie te zien zijn. Kortom: Ik sta klaar om de boel en vooral mezelf onveilig te maken.

Normaal gesproken zou ik nu alleen nog maar praten over films en beginnen om de catalogus nog wat verder door te spitten. Maar ook ik ben beinvloed door de laatste hype: politiek, peilingen, debatten en stemmingen. Voor het eerst vind ik het belangrijker om vanavond televisie te kijken dan om alvast een film te pakken.

Voordat ik mijn kaartjes ging halen heb ik dus in het stadhuis mijn burgerplicht uitgeleefd op de rode stemknop. Zoiets democratie-achtigs kent het filmfestival ook. Voor bijna elke film krijgt u het welbekende zwart-witte scheurpapiertje in uw handen gedrukt en de film die het beste scoort, zo gemiddeld, wordt de publieksfavoriet.

U krijgt echter geen tijd om eens na te denken wat u eigenlijk van een film vindt. Bij het uitlopen van de zaal dient u uw oordeel al klaar te hebben, nog voor u het donker voor het licht verruild. Er is geen tijd voor een 'bij nader inzien'. Een mening is echter een zeer flexibel ding, ook als gaat om films.

Na een paar dagen is het vaak veel duidelijk wat een film precies in het brein heeft achtergelaten. En dat is voor mij een belangrijk criterium voor kwaliteit: dat de film een spoor achterlaat. Zoiets kan ik dus onmogelijk beoordelen op het moment dat de zaalwacht mijn stem int. Zou het niet mogelijk gemaakt moet worden om mijn stem electronisch uit te brengen en die achteraf, via internet of via op het festival aanwezige computers, aan te passen?

Nu stem ik principieel niet. Bij het uitdelen van de scheurkaartjes schud ik vriendelijk lachend mijn hoofd en trek mijn hand terug. Ach, misschien neem ik die procedure rond de publieksfavoriet veel te serieus. Het is eigenlijk best grappig dat ik - politiek niet zwevend - het hele festival doorlopend 'geen mening' heb.